Студэнты дапамаглі прывесці да парадку Барунскі манастыр

Ход гісторыі нельга спыніць і змяніць. Можна толькі зберагчы тое, што складае нашу агульную гісторыю, нашу нацыянальную радаводную – культурную спадчыну.

Слова памяць і помнікі аднакарэнныя. Вельмі добра, што мы памятаем яркія падзеі нашай гісторыі: як радасныя, так і жахлівыя. Шматлікія з іх знайшлі свае матэрыяльнае ўвасабленне ў архітэктуры, скульптуры, творах манументальнай культуры.

Нельга пераацаніць вялікае значэнне гісторыка-культурнай спадчыны, якая стваралася чалавецтвам не адно тысячагоддзе. Адным са знакамітых і выдатных помнікаў культуры Беларусі 17 стагоддззя, які знаходзіцца на тэрыторыі нашага раёна, з’яўляецца Барунскі кляштар.

МІНУЛАЕ…

Мураваны манастырскі корпус быў пабудаваны ў 1778-1793 гг.. У 1793 годзе тут адкрыта 6-класная школа базыльян. У 1833 годзе манастыр быў перададзены праваслаўным. У манастыры да 1845 г. размяшчалася духоўнае вучылішча. У 1874 годзе манастыр перастаў існаваць самастойна і быў прыпісаны да Віленскага Свята-Духава манастыра, у 1886 годзе у ім адкрыта аддзяленне Свята-Духава манастыра. У 1920 годзе тут пачала працаваць беларуская настаўніцкая семінарыя. У 1922 годзе царква перададзена католікам. У канцы 19 стагоддззя базыльянскі манастыр быў рэканструяваны.

СУЧАСНАЕ…

Усё, што захавалася, прыйшло да нас з гісторыі і болей не паўторыцца: мы павінны зберагаць гэта як арыгіналы мінулага. Калі чалавек абыякавы да помнікаў сваёй Радзімы, значыць, ён абыякавы да сваёй Радзімы. Мураваныя сведкі гісторыі быццам бы эстафета, якая перадаецца з мінулага ў будучае.

На вялікі жаль, сёння стан Барунскага манастыра адлюстроўвае нашы няпоўныя веды аб мінулым. Будынак патрабуе рэканструкцыі і рэстаўрацыі. Але каб вырашыць гэта складанае пытанне, патрэбны вялікія грашовыя сродкі.

Юныя жыхары раёна вырашалі ўнесці свой невялікі ўклад у добраўпарадкаванне кляштара. Прывесці да парадку памяшканні манастыра і тэрыторыю ля яго прыехалі ў адзін з восенскіх дзён члены райкама БРСМ, навучэнцы аграрна-тэхнічнага каледжа. На дапамогу старэйшым прыйшлі і вучні Барунскай сярэдняй школы. Юнакі і дзяўчаты з энтузіязмам прыступілі да работы: вымелі смецце, сабралі расчэпленыя цагліны, абрэзалі непатрэбныя дрэвы. Невялікі, але важкі ўклад у вялікую справу.

Спадзяемся, што гэта не апошняя праца. Рэгулярнае падтрыманне аб’екта ў належным санітарным стане дапаможа ўсвядоміць, якую вялікую спадчыну нашых бацькоў і дзядоў мы маем, дапаможа ўбачыць, як многа можам страціць, і пакажа, куды мы павінны скіраваць нашы сілы, каб захаваць нашу культурную спадчыну.

Вераніка ВІШНЕЎСКАЯ.

Фота Святланы МУЦЯНСКАЙ.

На здымках: падчас уборкі манастыра.